Jij denkt nog steeds dat je alleen kunt proeven met je mond?! Waarom consumeren we 35 procent meer voedsel wanneer we met iemand anders eten, en zelfs 75 procent meer wanneer we met drie anderen eten? Hoe is het te verklaren dat liefhebbers van koffie er bij fel licht meer van drinken? Waarom is 27 procent van alle drankjes die in een vliegtuig besteld worden tomatensap? Waarom smaken chips beter als ze knapperig zijn? En hoe is te verklaren dat eten zouter smaakt op een blauw bord en waarom smaakt eten dat je gefotografeerd hebt lekkerder?
‘Waarom smaken chips beter als ze knapperig zijn?’
Deze vragen, en nog veel meer, werden beantwoord door Charles Spence na grootschalig onderzoek samen met ‘gastrofysici’, chefs en restauranteigenaren die experimenteren met de ervaringen die zijn hun gasten opdienen. Denk bijvoorbeeld aan het eten van oesters terwijl je de geluiden van de zee hoort of een serveerster die je met een lepeltje gelei voert.
Charles Spence is professor aan de Universiteit van Oxford en bewijst dat we smaak namelijk niet alleen via de mond of neus maar ook via context en associaties beleven. Een fascinerende visie op de wetenschap achter voedsel en hoe onze perceptie wordt gevormd door al onze zintuigen, niet alleen door smaak. Zeker voor de voedselindustrie is gastrofysica erg interessant. Met de groeiende vraag naar gezondere massaproducten zonder dat consumenten gaan klagen over smaak. Als je op de verpakking zet dat er minder zout in de soep zit, gaan mensen mopperen. Als je er heel geleidelijk zout uithaalt zonder het op de verpakking te zetten, proeven ze het niet. Gastrofysica is een andere manier om suiker in het receptuur te minderen. Zo smaakt een chocoladereep met ronde hoeken bijvoorbeeld zoeter dan normaal, waardoor er minder suiker in hoeft.